Na enige tijd radiostilte ben ik weer terug met een persoonlijke update. Dit keer gaat het om een update over mijzelf sinds de periode na mijn bevalling. De laatste keer dat ik dit deed was ik nog hoogzwanger van Jairo en ging het dus om een zwangerschapsupdate. Dus het is weer tijd voor een nieuwe update!
Laat ik maar bij het begin beginnen. Allereerst gaat het met mij heel goed. Ik ben hersteld van de zwangerschap en geniet van mijn zoontje. Het moederschap bevalt mij goed. Na de bevalling ben ik redelijk snel hersteld. Ik was al vrij snel op de been en voelde mij goed, afgezien van het herstel van een paar hechtingen en dat ik vermoeid was door de zware nachten.
Vanaf de bevalling tot aan het eind van de kraamperiode was het een drukke tijd. Het was druk omdat de kraamzorg veel uren bij ons was. De kraamweek is voor mijn gevoel zo snel voorbij gegaan. Ik vond het aan de ene kant jammer toen de kraamzorg eind van de week weg ging, omdat ik dit als zeer positief heb ervaren. We hadden het gelukkig getroffen met een hele fijne kraamzorg. Ik had nooit gedacht dat ik zelfs een traantje moest laten toen zij op de laatste dag weg ging. Aan de andere kant had ik er volledig het vertrouwen in dat het goed zou komen. Roquillo had van zijn werk wettelijk 5 dagen verlof en aansluitend had hij nog 5 dagen verlof opgenomen, waardoor wij twee weken samen als gezin met elkaar thuis waren. En vanwege corona moest hij thuis werken. Wat dat betreft hebben wij het wel getroffen dat we hierdoor zoveel tijd met elkaar konden doorbrengen. Ook had ik alle tijd om goed uit te rusten, aangezien we in het begin geen kraambezoek hadden door de corona toestand. In het begin had ik het echt nodig om te rusten samen Jairo. De nachten vond ik zo zwaar. Dus ieder moment dat ik kon rusten deed ik dat ook. Door de komst van Jairo moest ik enorm wennen aan het nieuwe dagritme. Opeens had ik minder tijd voor mijzelf, en was ik de eerste weken na zijn geboorte al blij als ik voor twaalf uur ‘s middags onder de douche was geweest en er fatsoenlijk bij liep. Na loop van tijd raakte ik steeds meer gewend aan het ritme van Jairo en werd ik er handiger in om mijn eigen dingen te plannen op momenten dat hij aan het slapen was. Na mijn zwangerschapsverlof heb ik de werkzaamheden voor mijn blog langzaam weer opgepakt. Ook ben ik weer actief aan het solliciteren. Ik hoop dat daar op korte termijn iets positiefs uit komt, gezien de corona tijd waarin we nu zitten. Vooralsnog geniet ik van elk moment dat ik nu met Jairo ben. Ik besef maar al te goed hoe kostbaar deze momenten zijn.
Vanaf dat ik erachter kwam dat ik zwanger was had ik al direct een moeder gevoel en dat is alleen maar sterker geworden gedurende mijn zwangerschap. Toen ik Jairo na de bevalling direct in mijn armen had voelde het zo onwerkelijk, maar ook magisch. Ik heb er geen andere woorden voor. Ik voelde zoveel liefde, en nog steeds. In het begin moest ik een beetje wennen aan mijn rol als moeder. Al die jaren ben je alleen, en ook al leef je toe naar het moment dat je moeder wordt, opeens is je baby geboren. Wij doen alles met heel veel liefde op onze manier, een manier waarbij wij ons goed voelen. Er is niks goed of fout. Afgelopen periode heb ik gemerkt dat ik allergisch ben voor goedbedoeld, ongevraagd advies. Begrijp me niet verkeerd, tips zijn altijd welkom, maar de manier waarop sommige mensen dingen willen overbrengen zijn niet fijn. Gelukkig trek ik mij hier niks meer van aan en doe ik alleen wat goed voelt en werkt voor mij en Jairo. Er bestaat niet één manier van opvoeden en verzorgen. Iedereen is op een andere manier groot gebracht, en uiteindelijk is niemand hier slechter van geworden. Zolang alles maar met liefde gebeurt is er niks aan de hand.
Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen hoe het nu met mij gaat. Zo nu en dan zal ik een persoonlijke update geven.
Laat een bericht achter